Manifesto

Este Manifesto encontra-se em processo de elaboração e aberto a propostas. Não é um documento definitivo.

1º Manifesto do Rossio

Os manifestantes, reunidos na Praça do Rossio, conscientes de que esta é uma acção em marcha e de resistência, acordaram declarar o seguinte:

Nós, cidadãos e cidadãs, mulheres e homens, trabalhadores, trabalhadoras, migrantes, estudantes, pessoas desempregadas, reformadas, unidas pela indignação perante a situação política e social sufocante que nos recusamos a aceitar como inevitável, ocupámos as nossas ruas. Juntamo-nos assim àqueles que pelo mundo fora lutam hoje pelos seus direitos frente à opressão constante do sistema económico-financeiro vigente. Não somos contra a política mas não representamos nenhum partido ou sindicato.

De Reiquiavique ao Cairo, de Wisconsin a Madrid, uma onda popular varre o mundo. Sobre ela, o silêncio e a desinformação da comunicação social, que não questiona as injustiças permanentes em todos os países, mas apenas proclama serem inevitáveis a austeridade, o fim dos direitos, o funeral da democracia.

A democracia real não existirá enquanto o mundo for gerido por uma ditadura financeira. O resgate assinado nas nossas costas com o FMI e UE sequestrou a democracia e as nossas vidas. Nos países em que intervém por todo o mundo, o FMI leva a quedas brutais da esperança média de vida. O FMI mata! Só podemos rejeitá-lo. Rejeitamos que nos cortem salários, pensões e apoios, enquanto os culpados desta crise são poupados e recapitalizados. Porque é que temos de escolher viver entre desemprego e precariedade? Porque é que nos querem tirar os serviços públicos, roubando-nos, através de privatizações, aquilo que pagámos a vida toda? Respondemos que não. Defendemos a retirada do plano da troika. A exemplo de outros países pelo mundo fora, como a Islândia, não aceitaremos hipotecar o presente e o futuro por uma dívida que não é nossa.

Recusamos aceitar o roubo de horizontes para o nosso futuro. Pretendemos assumir o controlo das nossas vidas e intervir efectivamente em todos os processos da vida política, social e económica. Estamos a fazê-lo, hoje, nas assembleias populares reunidas. Apelamos a todas as pessoas que se juntem, nas ruas, nas praças, em cada esquina, sob a sombra de cada estátua, para que, unidas e unidos, possamos mudar de vez as regras viciadas deste jogo.

Isto é só o início. As ruas são nossas.

Lisboa,  22 de Maio 2011

Este manifiesto está en marcha y abierto a propuestas. No es un documento definitivo

1^er Manifiesto de Rossio

Los manifestantes, reunidos en la Plaza de Rossio, conscientes de que ésta es una acción en marcha y de resistencia, acuerdan declarar lo siguiente:

Nosotros, ciudadanos, mujeres y hombres: trabajadores, inmigrantes, estudiantes, desempleados, jubilados; unidos por la indignación ante la situación política y social sofocante que nos negamos a aceptar como inevitable, ocupamos nuestras calles. Nos unimos, así, a aquellos que por todo el mundo luchan hoy por sus derechos frente a la opresión constante del sistema económico-financiero vigente.

De Reikiavik al Cairo, de Wisconsin a Madrid, una ola popular se extiende por el mundo. Sobre ella, el silencio y la desinformación de los medios de comunicación, que no cuestionan las injusticias permanentes en todos los países, sino que proclaman como inevitables la austeridad, el fin de los derechos, el funeral de la democracia.

La democracia real no existirá mientras el mundo sea dirigido por una dictadura financiera. El rescate firmado a nuestras espaldas con el FMI y la UE ha secuestrado la democracia y nuestras vidas. En los países de todo el mundo en los que interviene, el FMI produce caídas brutales de la esperanza media de vida. ¡El FMI mata! Sólo podemos rechazarlo. Rechazamos que nos corten los salarios, las pensiones y las ayudas, mientras que los culpables de esta crisis son perdonados y recapitalizados. ¿Por qué tenemos que elegir vivir entre el desempleo y la precariedad? ¿Por qué nos quieren quitar los servicios públicos, robándonos, mediante privatizaciones, aquellos que pagamos durante toda la vida? Respondemos que no. Defendemos la retirada del plan de la troika. Siguiendo el ejemplo de otros países del mundo, como Islandia, no aceptaremos hipotecar nuestro presente y nuestro futuro por una deuda que no es nuestra.

Nos negamos a aceptar el robo de horizontes para nuestro futuro. Queremos asumir el control de nuestras vidas e intervenir efectivamente en todos los procesos de la vida política, social y económica. Estamos haciéndolo hoy, en las asambleas populares reunidas. Apelamos a todas las personas para que se junten en las calles, en las plazas, en cada esquina, a la sombra de cada estatua, para que, unidas, podamos cambiar de una vez las reglas viciadas de este juego.

Esto es sólo el principio. Las calles son nuestras.

This Manifesto is being prepared and is open to proposals. It is not a definitive document.

First Manifesto of the Rossio Square

The protesters, assembled in the Rossio Square, conscious that what is set in march is an act of resistance, hereby agree to state the following:

We, citizens, women and men, workers, migrants, students, unemployed and retired people, united by our indignation in front of a situation that we refuse to accept as inevitable, have taken our streets. We thus join those that around the world today fight for their rights against the constant oppression of the ruling economical-financial system.

From Reykjavik to Cairo, from Wisconsin to Madrid, a popular wave sweeps the world. This wave is silenced and twisted with disinformation by the media, the same media that doesn’t question the permanent injustices in every country, only proclaiming the inevitability of austerity, the end of rights, the funeral of democracy.

Real democracy will never exist as long as the world is managed by a financial dictatorship. The ransom signed behind our backs with the IMF and the EU has abducted democracy and our lives. The countries in which the IMF intervenes see a brutal drop in the average live expectancy. The IMF kills! We can only reject it. We refuse to have our wages, our pensions and social supports cut, while simultaneously the culprits for this crisis are spared and recapitalized. Why do we have to choose between unemployment and precarious labour? Why do they want to take away our public services, stealing us, through privatizations, of what we payed for all our lives? Our answer is no. We defend the withdrawal of the troika plan. Following the example of many other countries around the world, such as Iceland, we will not accept to bury our present and our past for a debt that isn’t ours.

We refuse to accept the theft of our future. We intend to assume control of our lives and intervene effectively in each and every process of political, social and economical life. We are doing it, today, in the popular assemblies gathered all around. We appeal to all the people to join, in the streets, in the squares, in each corner, under the shade of every statue so that, united, we may change once and for all the rules of this crooked game.

This is just the beginning. The streets are ours.

Lisbon, 22^nd of May 2011

Ce Manifeste est en cours d’élaboration et est ouvert à propositions. Il ne s’agit pas d’undocument définitif.

1º Manifeste du Rossio

Les manifestants réunis sur la place du Rossio, conscients qu’il s’agit d’une action en cours et de résistance, se sont mis d’accord sur la déclaration suivante:

Nous, citoyens et citoyennes, femmes et hommes, travailleurs, travailleuses, immigrés, étudiants, chômeurs, retraités, unis par l’indignation devant la situation politique et sociale étouffante que nous nous récusons a accepter comme inévitable, occupons nos rues. Nous nous joignons ainsi à ceux et celles qui à travers le monde luttent pour leurs droits devant l’oppression constante du système économique et financier en vigueur. Nous ne sommes pas contre la politique mais nous ne représentons aucun parti ni syndicat

De Reykjavik au Caire, du Wisconsin à Madrid, une vague populaire balaye le monde. Sur elle, le silence et la désinformation des médias qui ne questionne pas les permanentes injustices dans tous les pays, mais seulement proclame l’inévitabilité de l’austérité, de la fin des droits, de l’enterrement de la démocratie.

La démocratie réelle n’existera pas tant que le monde sera géré par une dictature financière. L’accord de sauvetage signé dans notre dos avec le FMI e l’UE a séquestré la démocratie et nos vies. De par le monde, dans les pays où il intervient, le FMI conduit à des chutes brutales de l’espérance moyenne de vie. Le FMI tue! Nous ne pouvons que le rejeter. Nous rejetons que soient escamotés nos salaires, nos retraites et allocations, pendant que les coupables de cette crise sont épargnés et re-capitalisés. Pourquoi devons-nous choisir de vivre entre chômage et précarité? Pourquoi veulent-ils supprimer les services publiques, nous volant, de privatisation en privatisation, ce que nous avons payé toute notre vie? Nous répondons non.

Nous défendons le retrait du plan de la Troika. A l’exemple d’autre pays comme l’Islande, nous n’accepterons pas d’hypothéquer le présent et le futur pour une dette qui n’est pas la nôtre.

Nous refusons d’accepter le vol d’horizons pour notre futur. Nous prétendons assumer lecontrôle de nos vies et intervenir effectivement dans tous les processus de la vie politique, sociale et économique. Nous sommes en train de le faire, aujourd’hui, dans les assemblées populaires réunies. Nous appelons à ce que toutes et tous s’unissent, dans les rues, dans les places, à chaque croisement, sous l’ombre de chaque statues pour que, unis, nous puissions une fois pour toutes changer les règles faussées de ce jeu.

Ce n’est que le début. Les rues sont à nous.

Questo Manifesto é in elaborazione ed aperto a proposte. Noné un documento definitivo

1º Manifesto di piazza Rossio

I manifestanti, riuniti in Piazza Rossio, consci del fatto che questa é un’azione in movimento e di resistenza, hanno concordato di dichiarare quanto segue:

Noi, cittadini e cittadine, uomini e donne, lavoratori e lavoratrici, migranti, studenti, disoccupati, pensionati, uniti dall’indignazione per una situazione politica e sociale soffocante che rifiutiamo di accettare come inevitabile, occupiamo le nostre strade. Ci uniamo cosí a coloro che nel Mondo lottano oggi per i propri diritti contro l’oppressione costante del sistema economico-finanziario vigente.

Da Reikiavijk al Cairo, dal Wisconsin a Madrid, un’onda popolare sta spazzando il Mondo.In merito ad essa regnano il silenzio e la disinformazione della comunicazione sociale, che non mette in discussione le ingiustizie permanenti in tutti i Paesi, ma si limita a dichiarare inevitabili l’austeritá, la fine dei diritti, il funerale della democrazia.

La democrazia reale non esisterá fino a che il Mondo sará gestito da una dittatura finanziaria. Il piano di aiuto finanziario che ci é stato imposto dall’FMI e dalla UE ha sequestrato la democrazia e le nostre vite. Nei Paesi dove interviene, in tutto il Mondo, l’FMI causa un abbassamento terribile della speranza media di vita. L’FMI uccide! Non possiamo far altro che rifiutarlo. Rifiutiamo che ci vengano tagliati salari, pensioni e aiuti, mentre i colpevoli di questa crisi vengono risparmiati e rifinanziati.

Perché dobbiamo scegliere di vivere tra disoccupazione e precarietá? Perché ci vogliono togliere i servizi pubblici, rubandoci, attraverso le privatizzazioni, ció per cui paghiamo per tutta la vita? Rispondiamo di no. Sosteniamo il ritiro del piano della troika. Su esempio di altri Paesi del Mondo, come l’Islanda, non accetteremo di ipoticare il presente ed il futuro per un debito che non é nostro.

Ci rifiutiamo di accettare il furto di orizzonti per il nostro futuro. Pretendiamo di assumere il controllo delle nostre vite ed intervenire veramente in tutti i processi della vita pubblica, sociale ed economica. Lo stiamo facendo, oggi, nelle assemblee popolari che si sono riunite. Lanciamo un appello a tutte le persone perché si uniscano nelle strade, nelle piazze, ad ogni angolo, sotto l’ombra di ogni piazza per poter cambiare una volta per tutte, unite ed uniti, le regole viziate di questo gioco.

Questo é solo l’inizio. Le strade sono nostre.

Dieses Manifest ist in Vorbereitung und ist offen für Vorschläge. Es ist kein endgültiges Dokument.

1. Manifest vom Rossio

Die Demonstranten, versammelt auf dem Rossio-Platz in Lissabon, deklarieren im Einverständnis und Bewusstsein über den Fortlauf und die Entwicklung dieser Aktion Folgendes:

Uns Bürger und Bürgerinnen, Frauen und Männer, Arbeiterinnen und Arbeiter, Immigranten, Studenten, Arbeitslose, Rentner, vereint die Empörung über die politische und erstickende soziale Situation die wir nicht länger als unvermeidbar akzeptieren wollen. Wir besetzen unsere Straßen  und vereinen uns mit denen die in der Welt momentan um ihre Rechte kämpfen, gegen die ständige Unterdrückung durch das ökonomische System und die Finanzordnung.

Von Reykjavik bis Kairo, von Wisconsin bis Madrid braut sich es eine Volksbewegung zusammen. Über ihr die Stille und Desinformation der Medien, welche die permanenten Ungerechtigkeiten in allen Ländern nicht hinterfragen, sondern nur die Unausweichlichkeit der Sparpolitik, dem wachsenden Werteverlust jeglicher Rechte und der sich zunehmend reduzierenden Demokratie proklamieren.

Solange die Diktatur des Kapitals herrscht, hat wahre Demokratie keine Chance. Die Unterzeichnung des Rettungspakets im Einklang mit dem IWF, der Europäischen Zentralbank und der EU bleibt, solange dies über unsere Köpfe hinweg entschieden wird, ein Verbrechen an der Demokratie und an unserem Leben. In allen Ländern in denen der IWF bereits eingriff kam es zu drastischen Einschnitten der Lebenserwartung. Der IWF vernichtet! Wir können das nur zurück weisen. Wir lehnen die Kürzungen der Gehälter, Renten und sonstiger Zuschüsse ab, solange die Verantwortlichen dieser Krise nicht nur verschont, sondern auch refinanziert werden.

Warum müssen wir ein Leben zwischen Arbeitslosigkeit und Ungewissheit wählen? Warum will man uns den Öffentlichen Dienst nehmen, uns durch Privatisierungen dessen berauben, wofür wir ein Leben lang bezahlen? Darauf gibt es nur eine Antwort: Nein! Wir plädieren für die Ablehnung des Rettungsplans. Ein Beispiel wie andere Länder reagieren ist Island; auch wir werden weder jetzt noch in der Zukunft für etwas bezahlen, das wir nicht verursacht haben.

Wir lassen uns nicht unserer Zukunft berauben. Wir wollen die Verantwortung für unser Leben und aktiv an allen politischen, sozialen und wirtschaftlichen Prozessen teilnehmen. Um dies zu erreichen, organisieren wir uns schon jetzt in Volksversammlungen. Wir rufen jeden auf sich uns anzuschließen und auf den Straßen und Plätzen genau das selbe zu tun.

Nur so können wir den Teufelskreis der Abhängigkeit zerschlagen.

Das ist erst der Anfang. Die Straßen gehören uns.

Αυτό το Μανιφέστο ακόμα ετοιμάζεται και είναι ανοικτό σε προτάσεις. Δεν είναι τελειωτικό κείμενο.

 Το Πρώτο Μανιφέστο της Πλατείας του Ρόσιο

Οι διαδηλωτές, στη συνέλευση της πλατείας του Ρόσιο, συνειδητοποιώντας ότι έχει οριστεί το Μάρτιο είναι πράξη αντίστασης, με το παρόν συμφωνουν να δηλώσουν τα παρακάτω:

Εμείς, οι πολίτες, γυναίκες και άνδρες, εργάτες, μετανάστες, φοιτητές, άνεργοι και συνταξιούχοι, ενωμένοι από την αγανάκτησή μας απέναντι σε μια κατάσταση που αρνούμαστε να αποδεκτούμε σαν αναπόφευκτη, έχουμε καταλάβει τους δρόμους. Έτσι και εμείς ενωνόμαστε με όσους, σε όλο τον κόσμο μάχονται σήμερα για τα δικαιώματα τους απέναντι στη συνεχή καταπίεση του κυρίαρχου χρηματο-πιστωτικού συστήματος.

Από το Reykjavik στο Κάιρο, από το Γουισκόνσιν στη Μαδρίτη, ένα μαζικό κύμα σαρώνει τον κόσμο. Αυτό το κύμα αποσιωπάται και διαστρέφεται από την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, τα ίδια μέσα που δεν εξετάζουν τις διαρκείς αδικίες σε κάθε χώρα, μόνο προωθούν το αναπόφευκτο των μέτρων λιτότητας, το τέλος των δικαιωμάτων, την κηδεία της δημοκρατίας.

Πραγματική δημοκρατία ποτέ δεν θα υπάρξει, όσο ο κόσμος μας κυβερνάται από οικονομική δικτατορία. Τα λύτρα υπογεγραμένα πίσω από την πλάτη μας, με το ΔΝΤ και την ΕΕ, έχουν απαγάγει τη δημοκρατία και τις ζωές μας. Οι χώρες στις οποίες εμπλέκεται το ΔΝΤ παρατηρούν μια βάναυση πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης. Το ΔΝΤ σκοτώνει! Μπορούμε μόνο να το απορρίψουμε. Αρνούμαστε να κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, όταν παράλληλα οι ένοχοι αυτής της κρίσης γλυτώνουν και επανακεφαλαιοποιούνται. Γιατί πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ανεργίας και αβέβαιης εργασίας; Γιατί θέλουν να μας πάρουν τα κοινωνικά επιδόματα, κλέβοντας μας, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, αυτών για τα οποία πληρώναμε όλη μας τη ζωή; Η απάντηση μας είναι όχι. Υπερασπιζόμαστε την απόσυρση του σχεδίου της τρόικας. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων χωρών, όπως της Ισλανδίας, δεν θα δεκτούμε να θάψουμε το παρόν και το παρελθόν μας για ένα χρέος που δεν είναι δικό μας.

Αρνούμαστε να δεκτούμε την κλοπή του μέλλοντος μας. Σκοπεύουμε να λάβουμε τον έλεγχο των ζωών μας και να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε κάθε διαδικασία πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το κάνουμε, σήμερα, στις μαζικές συνελεύσεις όλοι μαζί. Κάνουμε έκκληση σε όλο τον κόσμο να ενωθεί, στους δρόμους, στις πλατείες, σε κάθε γωνιά, κάτω από τους ίσκιους των αγαλμάτων  έτσι ώστε, ενωμένοι, να αλλάξουμε μια και καλή τους κανόνες αυτού του διεστραμμένου παιχνιδιού.

Αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι δρόμοι είναι δικοί μας.
Λισαβόνα 22 Μαϊου 2011

acampadalisboa.wordpress.com email : movimento19m.pt@gmail.com